Mamy niezmierną przyjemność przedstawić Państwu przygotowaną przez cenionych ekspertów - prof. UPP dr hab. Witolda Szczepanika, prof. dr hab. Jerzego Tysa oraz mgr Mariolę Chmielewską, ekspertyzę dotyczącą analizy czynników wpływających na zaolejenie rzepaku.
W Polsce w latach 2015–2020 stwierdzono spadek uzysku oleju z rzepaku w przedsiębiorstwach przetwórczych (z około 44% do około 40%). Przyczyn tego zjawiska można upatrywać w czynnikach zewnętrznych, tj. pogoda (temperatura oraz opady) lub w kwestiach agrotechnicznych związanych z działaniami rolnika (np. nawożeniem czy ochroną). Błędy popełnione w trakcie uprawy rzepaku mogą powodować, że uzyskane nasiona będą charakteryzować się niepełną dojrzałością, czyli słabszym zaolejeniem, małą MTN, wysoką zawartością chlorofilu oraz niekorzystnym dla zdrowia profilem kwasów tłuszczowych. Zaolejenie nasion rzepaku jest złożonym problemem, którego wyjaśnienie wymaga uwzględnienia wielu zmiennych mających wpływ na tę cechę nasion. Biorąc pod uwagę zgromadzony materiał, jako główne przyczyny zmniejszenia zaolejenia rzepaku w Polsce można wskazać: czynniki pogodowe (zwłaszcza suszę w końcowym okresie wegetacji, nieodpowiednią ilość opadów i niekorzystny ich rozkład), cechy odmianowe nasion oraz nawożenie.
Publikacja jest dostępna do pobrania tutaj -> Zaolejenie nasion rzepaku
Ekspertyza została sfinansowana z Funduszu Promocji Roślin Oleistych